Βρέθηκα σε
ένα καφέ με το μπλοκάκι ανά χείρας. Πάντα, όταν θέλω να αναμετρηθώ με τις
σκέψεις μου και να πάρω αποφάσεις αναζητώ τη βουή της πόλης σε συνδυασμό με την
ρουτίνα της γραμμής.
10 χρόνια blogging….
Κάποτε με συχνές
αναρτήσεις και πολλά σχόλια, άλλοτε με παύσεις, ενίοτε με αργό και ήπιο ρυθμό.
Να το
σταματήσω;
Κάποια
στιγμή πίστεψα ότι τα Social media πήραν το προβάδισμα.
Ύστερα όμως
συνειδητοποίησα πως εκεί τα πράγματα τρέχουν μ’ ένα γρήγορο ίσως και φρενήρη
ρυθμό. Ότι πρόλαβες, διάβασες...
Εδώ είναι ο
δικός μου χώρος, η σταθερή παρουσία μου. Το σπίτι μου. Όποιος θέλει καλώς να
ορίσει...
Συνεχίζω λοιπόν με κάποια ανανεωμένη διάθεση και στόχους.
Ούτως ή άλλως βρίσκομαι σε
καμπή, αυτό που λέμε «Turning point”.
Όχι φυσικά
μόνο σε σχέση με το blog,
αλλά με όλα.
Τραβάω γραμμές και ξαναχτίζω από την αρχή.
Καλούμαι να κάνω αλλαγές, να αλλάξω οπτική, να φέρω ενδεχομένως τα πάνω κάτω.
Το σχέδιο
του νέου αρχιτεκτονήματος απαιτεί πολύ γερά θεμέλια.
Και αντοχή.
Και επιμονή.
Και
υπομονή.
Και πίστη.
Και πάνω από όλα δουλειά...
Κάνω στροφή,
τις μοίρες της θα τις ανακαλύψουμε ίσως παρέα.
