ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΣΤΟ ΜΠΛΟΓΚ

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

Το νυχτολούλουδο"...

Θα κλείσω αυτό τον μήνα μ' ένα κείμενο που έγραψε η Στέλλα Παναγιωτοπούλου για μένα. Ήταν μια υπέροχη έκπληξη...
Κυκλοφορεί στο περιοδικό OviGreek.
Αποφάσισα να το συνοδεύσω από ένα παλαιότερο έργο μου από τη σειρά "Ανθρωπογραφίες" του 2009 που έχει τίτλο "Εκείνη, η νύχτα και το φεγγάρι".
Νομίζω του ταιριάζει....


"Τα χρώματα είναι η ζωή μου. Τέμπερα, ακουαρέλα, λάδι. Καμβάς, παλέτα. Παχύρευστο το κόκκινο κυλάει σαν αίμα. Και η ώχρα σα δοξασμένο παρελθόν ρημαγμένων Νεοκλασικών. Χρώματα γήινα, σώματα μόνα και καμπουριασμένα, σώματα κλεισμένα. Και χρυσαφιά φεγγάρια, πολλά ατέλειωτα φεγγάρια, ολόγιομα, νεογέννητα, ημιτελή. Λάμπουν μέσα στο μπλε του σούρουπου. Το καβαλέτο στημένο πάντα στη γωνία με συντροφεύει όλη την ημέρα, και μου υπόσχεται εικόνες και ταξίδια εξωτικά τις νύχτες.

Η νύχτα είναι η ζωή μου. Τη νύχτα ανασαίνω. Είμαι ένα νυχτολούλουδο, η μέρα με απειλεί. Τα αδιάκοπα κουδουνίσματα του τηλεφώνου, τα ατέλειωτα επτασφράγιστα φακελάκια, ο επιθετικός τόνος των άγνωστων φωνών. Θα σας κατασχέσουμε το σπίτι. Δεν έχω σπίτι. Ε, τότε το αυτοκίνητο. Δεν έχω αυτοκίνητο. Θα σας ενοχλήσουμε στη δουλειά σας. Δεν έχω αφεντικά, είμαι ελεύθερος επαγγελματίας. Ελεύθερος. Σας έχουμε στη μαύρη λίστα. Δεν είστε οι μόνοι. Χαρτάκια με νούμερα, κι άλλα νούμερα, κι επιστολές, κι αυτές οι τράπεζες που δεν το βάζουν κάτω. Μετά κλείνουν. Το απόγευμα αρχίζω και χαλαρώνω. Το καβαλέτο με παρακολουθεί υπομονετικά, μου κλείνει το μάτι συνωμοτικά. Το βράδυ θα τα πούμε οι δυο μας. Εσύ κι εγώ. Θα το γλεντήσουμε.                            
Δεν υπάρχουν άλλοι. Οι άλλοι χάθηκαν μαζί με το αεροπλάνο. Σ’ εκείνη τη πτήση από το Παρίσι πέταξε η ζωή μου και χάθηκε. Γονείς κι αδέλφια. φσστ, γίνανε καπνός. Δεν βρέθηκε κανείς. Μόνο κάτι πτερύγια του αεροπλάνου που έπλεαν σαν καρχαρίες μεταλλικοί. Φσστ, φύσηξε ο αέρας και τα σάρωσε όλα. Άσπρο για τα’ αφρισμένα κύματα και γκρίζο του χαμού. Θέλω πιο σκούρο γκρίζο. Κι άλλο ακόμα. Μαύρο σα το σκοτάδι. Και μια γωνιά γκρίζο μεταλιζέ εδώ, τα τελευταία ίχνη. Βυθίστηκε και πάει. Και το ψυχρό ατσάλινο φεγγάρι εκεί στην άκρη φωτίζει αμείλικτο την καταιγίδα. Λυσσομανάει ο αέρας. Φσστ.                                                                                                            
Μετά αρχίσαν τα χαρτάκια. Εκκρεμότητες, ατέλειωτες εκκρεμότητες. Εγώ δεν ήξερα από αυτά. Εγώ ήμουν η καλλιτέχνης της οικογένειας. Εγώ ήμουν το κοριτσάκι του. Μετά εκείνος χάθηκε και πήρε μαζί το κοριτσάκι του. Έκτοτε δεν είμαι το κοριτσάκι κανενός. Ανήκω στο καβαλέτο μου. Το καβαλέτο μου ανήκει.
Τα’ χασα όλα, ακίνητα, αυτοκίνητα, παρέες, φίλους. Γεύτηκα την κρυφή δύναμη του χρήματος. Όταν το είχα δεν την είχα καταλάβει. Μόλις όμως χάθηκε αυτό, φσστ χάθηκαν όλα.
Παπαρούνες, πολλές κόκκινες παπαρούνες, κυλιέμαι πάνω σε χαλί από παπαρούνες, κόκκινες σαν τη φωτιά, και όταν λουλουδίζουν, χαρά ζωής. Κόκκινο του πάθους και κόκκινο σαν αίμα. Έτσι είμαι εγώ. Γυναίκα του πάθους και των άκρων. Κόκκινη παχύρρευστη μπογιά κυλάει σα δάκρυ, ράγισμα στη καρδιά μου, προχωράει η ρωγμή αργά, κυλάει, κόβει τον πίνακα στη μέση. Πριν και μετά. Πριν και μετά. Και τώρα. Μόνο τώρα, τίποτε άλλο, ούτε χτες, ούτε αύριο, μόνο τώρα. Βάλε μου άλλη μια βότκα. Ναι, κάνω ένα διάλλειμα. Δεν άντεξα τα ηλιοτρόπια, πολύ φως, πολύ κίτρινο, έπρεπε κάτι να πιω. Εγώ είμαι νυχτολούλουδο, μ’ αρέσει το φεγγάρι. Ο ήλιος με θαμπώνει , πολύ φως, δεν το αντέχω τόσο φως, χαμήλωσέ το λίγο…
Δεν έχω σπίτι, δεν έχω τίποτα. Τίποτα δεν μπορείτε να μου πάρετε. Όλος μου ο κόσμος το καβαλέτο. Που να καταλάβετε κύριε τι εννοώ, αυτά δεν είναι για σας , εσείς δεν είστε παρά ένας ασήμαντος υπαλληλάκος. Εγώ είμαι ελεύθερη και κολυμπώ στο κόκκινο."

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2016

Illustration • Ένα μπαλόνι με άρωμα..... Ελευθερίας!!

Μια ακόμα μεγάλη δημιουργική μου αγάπη είναι η εικονογράφηση παιδικών βιβλίων.
Πρόσφατα λοιπόν (εξ' ου και η σιωπή μου) ολοκλήρωσα ένα μουσικό παραμύθι με μουσική και τραγούδια που έγραψε και συνέθεσε η Ελντίνα Παπαναστασίου.
Το CD συνοδεύεται από εικονογραφημένο βιβλίο το οποίο και ανέλαβα.
Θα κυκλοφορήσει από την Cobalt music λίγο πριν το Πάσχα.
Πάρτε εδώ μια πρώτη γεύση με ορισμένες εικόνες....






Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Αν σου έλεγα πως υπάρχει κάπου ένα πολύχρωμο μπαλόνι που δεν έχει μόνο αέρα στο κεφάλι του, αλλά και όνειρα… όνειρα για να πετάξει, να πετάξει ψηλά, να ταξιδέψει, να γνωρίσει όλον τον κόσμο…, θα με πίστευες;
Άνοιξέ του το παράθυρο και κάνε μαζί του τον γύρο του κόσμου…
Ταξίδεψε με τη μουσική σ’όλες τις χώρες της Γης…

Στα χέρια σου κρατάς… το μπαλόνι της ελευθερίας…!!!!

Το cd περιέχει αφήγηση με μουσική, τραγούδια καθώς και την ευκαιρία να γνωρίσουν τα παιδιά  διαφορετικά είδη μουσικής από τις χώρες - σταθμούς του ταξιδιού των ηρώων…

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

Small abstract studies

Όπως βλέπετε συνεχίζω... μου μπήκε το μικρόβιο και δε λέει να ξεκολλήσει!!
Έβαλα μουσική, και πιο συγκεκριμένα τη "Φαντασία" του Ντίσνεϊ, πήρα φαρδιά πινέλα και ακρυλικά, αφέθηκα να με παρασύρουν οι ρυθμοί.
Στη συνέχεια αναζήτησα μικρές συνθέσεις μέσα στην αρχική σύνθεση που ελπίζω να γίνουν και μεγάλες (τουλάχιστον κάποιες από αυτές).





After the 30 days challenge I continue to work towards the abstract research. I painted with some music, big brushes and acrylics. Then I chose smaller compositions within the initial one.





Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

Byzantine art • Άγιος Φανούριος

Η εικόνα αυτή έγινε στην αρχή του χρόνου με ιδιαίτερη αγάπη και προσοχή.
Θεωρώ πως μεταξύ άλλων οφείλω στην αγιογραφία και την πιο εντατική μου ενασχόληση με την αφηρημένη τέχνη.
Βρίσκεται στον αντίποδα ακριβώς της βυζαντινής τεχνικής και νομίζω ότι το ένα εμπλουτίζει το άλλο από πολλές απόψεις κυρίως εσωτερική και πνευματική.
Αν και έχουν και κοινά στοιχεία, όπως η κατάργηση του χωροχρόνου, η έλλειψη τρίτης διάστασης, η έλλειψη σκιάς.
Αυτό είναι που αποκόμισα από την πρόσφατη εμπειρία μου.

22 Χ 15 εκ. • Κόντρα πλακέ σημύδας • ακρυλικά 
Byzantine art is in the opposite of abstract art. I'm talking about procedure and technique.
I feel that one is nurturing the other, although they have something in common.
Place and time doesn't really exist, perspective and shadows as well.
In both arts there is a need to search inside yourself and finf the way out.

Τρίτη 2 Φεβρουαρίου 2016

January's sketchbook...

Sketches 1 - 11
"Inspiration does exist, but it must find you working"
Pablo Picasso


Γνωρίζετε ήδη καλά πόσο λατρεύω τα κάθε είδους μπλοκάκια ή εικαστικά ημερολόγια ή artist journal ή όπως αλλιώς θέλετε να τα ονομάσετε.
Αισθάνομαι πως είναι ένας δικός μου μυστικός (;;) χώρος....


Για το 2016 αποφάσισα να τα αριθμήσω, έτσι απλά για να δω τι μπορώ να κάνω μέσα σε ένα χρόνο...


I strongly believe that sketching as much as possible during the year is one of my artist's duty.


Materials that I used in my January's sketchbook:
pencils, ink pens, Tombow markers, watersoluble colored pencils and graphitint of Derwent

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

"30 in 30" The project...

Here is the whole project together....



"Abstraction demands more from me than realism. Instead of reproducing  something outside of me, now I go inward and use everything I've learned thus far in my life"
Susan Avishai

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails