Μ’ ένα μολύβι στο χέρι και ένα μπλοκ,
περιπλανήθηκα μέσα στο σπίτι σε αναζήτηση θεμάτων για το Inside stories.
Θα έχετε προσέξει ότι εστιάζομαι
κυρίως σε κοντινά πλάνα.
Ίσως γιατί αναζητώ συνθέσεις φόρμας,
ή ίσως γιατί πιστεύω πως για να νιώσεις την ουσία των πραγμάτων πρέπει να
πλησιάσεις πολύ κοντά…
Έχω ακόμα την αίσθηση ότι τα κοντινά
πλάνα εν δυνάμει οδηγούν σε μια πιο αφηρημένη εκδοχή της πραγματικότητας. Ίσως…
ίσως και όχι. Θα δείξει!
With
my pencil and artist journal at hand, I looked through the house for possible
compositions about my Inside stories.
I
like the close up compositions much, because I believe that in order to find the essence of
“things” I need to go very close, or because I’m looking for shapes…
Whatever
it is, I also have a strong feeling of abstracting reality in that way.
Maybe…
or maybe not. We’ll see…
24 σχόλια:
Τελικά το σχέδιο Συμφωνώ μαζί σου για τα κοντινά πλάνα έχουν περισσότερο ενδιαφέρον.Είναι η βάση για όλα. Για την Κυριακή στο μουσείο θα έρθω κι εγώ.
Οκ, θα σε περιμένω στην είσοδο στις 1:00. Ελπίζω να με αναγνωρίσεις θα είναι και άλλοι μαζί μου!!
Ευχαριστώ για την άποψη σου, χαίρομαι που συμφωνούμε!
Μ΄αρέσει αυτή η εκδοχή,Μαριέλα,ακόμη καλύτερα το πιο αφαιρετικό,που βγαίνει.
Καλά να περάσετε!
Φιλιά!
Ελένη μου σε ευχαριστούμε πολύ!
Το αποκλείεις να πεταχτείς για το ΣΚ;;
φιλιά πολλά
Ενδιαφέρουσα οπτική. Ναι μεν εικόνες μέσα στο σπίτι αλλά γίνονται μόνο η αφορμή. Πολλαπλά τα μηνύματα..
Καλό ξημέρωμα Μαριέλα μου
Αυτό ακριβώς Μαργκό μου, αυτό θέλω να πετύχω. Να μην είναι μια απλή νεκρή φύση ή ένα εσωτερικό σπιτιού, αλλά κάτι πιο πέρα από αυτά!
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ
Καλό ξημέρωμα και σε σένα!
Αναρωτιέμαι τί θα μου προέκυπτε αν έλεγα κι εγώ inside stories...!
Λοιπόν μου φαίνεται, σπασμένα πλακάκια, σκουριασμένα κάγκελα, πεσμένους σοβάδες, στραβωμένες σκουριασμένες πρόκες, υγρασίες στους τοίχους, ξεφτισμένα ξεφλουδισμένα χρώματα, ραγισμένα τζάμια, ρωγμές, τρύπες, κλπ, κλπ...
Η ομορφιά είναι στη φθορά!
Σε καινούργιο άψογο σπίτι, δεν νομίζω να έβρισκα τίποτα...
Είμαι σοβαρά γιατρέ μου;;!!
καθόλου σοβαρά φίλε Κωνσταντίνε, αντιθέτως θα έλεγα πάρα πολύ καλά!!!
Συμφωνώ απολύτως εξ' άλλου έχω διατυπώσει καιρό τώρα ότι αναζητώ την ομορφιά εκεί που φαινομενικά μπορεί να μην υπάρχει.
θα σου πω το εξής: μέσα σε ένα σπίτι που δεν είναι και τόσο καινούργιο και ζουν άνθρωποι "κανονικοί" υπάρχει και ακαταστασία. αυτή η ακαταστασία λοιπόν δημιουργεί υπέροχες συνθέσεις ειδικά όταν πλησιάσεις πολύ κοντά!
Θα μου πεις εδώ δεν βλέπω ακαταστασία.... δεν είναι όμως και στημένες οι συνθέσεις! Επίσης δεν έχω ακόμα ολοκληρώσει....
Γιατρέ μου, μήπως δεν είμαι καλά εγώ;;;
Η margo έχει δίκιο: οι καθημερινές εικόνες μέσα στο σπίτι είναι μόνον η αφορμή- ήδη από το σκίτσο ακόμη φαίνεται να τίς πηγαίνεις παραπέρα...
Έτσι είναι Ντοντό μου... μια αφορμή!
Καιρό τώρα παίδευα στο κεφάλι μου το θέμα της νεκρής φύσης. Μου αρέσει πολύ, ξέρω ότι μου πάει αλλά δεν ήθελα να κάνω κάτι στημένο, όσο καλή και αν ήταν μια σύνθεση.
Και να, που μέσα από τα παστέλ, και τα 30 σκίτσα σε τριάντα λεπτά
άρχισε να διαμορφώνεται η ιδέα!
Γι αυτό και πάντα λέω και προτείνω σε όλους "ένα μπλοκάκι και ένα μολύβι" πάντα μαζί σας!
Ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει το λεπτό!!
μ' αρέσει
ο τρόπος που προσεγγίζεις που κοιτάς
και τελικά αποδίδεις
το θέμα σου
καλημέρα Μαριελίτα!
Καλημέρα Μεριλάκο, σε ευχαριστώ!
όπως εσύ προσεγγίζεις μέσα από το λόγο αριστοτεχνικά, εγώ προσεγγίζω μέσα από το χρώμα!
Τα κοντινα πλανα αρέσουν και σε μένα πολυ. Η μαγεία τους είναι στο ψάξιμο της φόρμας και του απροσδόκητου που πηγάζει μέσα απο αυτό!!!Εσύ όμως ξέρεις πολύ καλύτερα το παιχνίδι αυτό (λόγω περισσότερων σπουδών και ενασχόλησης καθημερινής με το αντικείμενο) και θα έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα.Είμαι σίγουρη!!! Φιλί
Βασιλική μου, η αλήθεια είναι πως έχουν μια μαγεία... αυτή που ανακαλύπτεις πλησιάζοντας πολύ κοντά... μαθαίνεις μυστικά και ιστορίες... να είσαι καλά!
σε φιλώ
Καλλιτέχνης θα πει τα απλά πράγματα που μας περιβάλουν να τα μετουσιώνει σε τέχνη, όπως πολύ σωστά κάνεις εσύ Mariela μου.
Καλό βράδυ.
Ντίνο μου ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο σου, με τιμά ιδιαίτερα!
Να έχεις ένα όμορφο ΣΚ!
Μμμμ αυτό το βλέπω και στις φωτό
Τα πολύ κοντινά ή τα πολύ μακρυνά πανοραμικά δίνουν την πιο έντονη αίσθηση
χμμμμ...σαν να λέμε τα άκρα έχουν την νοστιμιά
ωωωχ τι είπα μέρες που είναι.....
χαχαχαχα!!! ξωτικό μου.... τι είπες!!!!! όχι, ας επανέλθουμε, είπες για τα κοντινά και τα μακρινά πλάνα, έτσι;;; τα πανοραμικά λοιπόν θα τα κρατήσω για έργα και μελέτες τοπίου!!
σε γλυκοφιλώ!
Μιά χαρά σε βλέπω, άψογα!! Στην ακαταστασία και στον χαμό (στο ίσιωμα) είναι η ομορφιά, άλλωστε εκεί είναι και η ζωή και το κέφι!
Η ψυχρή τάξη και το ξενέρωτο άψογο στήσιμο τί μπορεί να λένε;; Τίποτις!
Εχει πολλά να πει αυτή η σειρά, άλλωστε φαινομενικά και πρακτικά είναι ατελείωτη!
Έτσι όπως το λες Κωνσταντίνε... το κέφι και η ζωή!!!
λοιπόν, μου έδωσες ιδέα!!!
Να σας μαζέψω ένα βράδυ για φαΐ και μετά, να φτιάξω ένα λίτρο καφέ και να σκιτσάρω όλο το βράδυ.... (πριν μαζέψω το σπίτι εννοείται..) χαχαχα!!
Μ' άρεσε....!!!!
Τα μακρινά πλάνα δίνουν μια αίσθηση πανοραμική. Τα κοντινά πλάνα-σκίτσα-εικόνες-σχεδια μου δίνουν την εντύπωση πως σε απελευθερώνουν από σύνορα-όρια. Ίσως γι'αυτό οδηγούν σε μια αφηρημένη εκδοχή της πραγματικότητας...
Μπορεί όμως και να κάνω λάθος...
Καλησπέρα Μαριέλα μου!
Πολύ ενδιαφέρουσα η άποψη σου Σεβάχ.. Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι, αντίθετα θεωρούσα ότι πλησιάζοντας βάζω "στενά πλαίσια".
Τώρα όμως που το σκέφτομαι ίσως και αν έχεις δίκιο.
Η κοντινή οπτική ορίζει φόρμες κυρίως παρά "αντικείμενο" αυτό καθεαυτό!
Ωραίο θέμα για συζήτηση και σκέψη έβαλες...
Να έχεις ένα όμορφο ΣΚ
Ό,τι και να κάνεις είναι ωραίο, έτσι δείχνουν ωραία και τα "inside" σου.
Επομένως δεν έχει σημασία το τί είναι κάτι αλλά πώς το βλέπει και το νιώθει αυτός που ζει μαζί του.
Καλή βδομάδα Μαριέλα μου
Σε φιλώ πολύ
Έτσι είναι όπως το λες 'Αστρια...
σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο!!!
φιλάκια πολλα
Δημοσίευση σχολίου