"Ένα φλιτζάνι καφές
βρισκόταν πάντα στο πλευρό της.
Επάνω στο γραφείο της, στο
σχεδιαστήριο της, στο τραπεζάκι της πολυθρόνας ακόμα και δίπλα στο κρεββάτι
της.
Της άρεσε να αλλάζει
γεύσεις και αρώματα, από βαρύ χαρμάνι μέχρι αρωματικό βανίλια... τίποτα δεν λειτουργούσε
σωστά δίχως ένα φλιτζάνι καφέ!
Όταν η γεύση του άρχισε να παρουσιάζει
ιδιαιτερότητες, όπως ένα λεπτό άρωμα καδμίου ή μια essence κοβαλτίου.... τότε ακριβώς
ήταν που άρχισε να ζωγραφίζει με καφέ!!"
6 σχόλια:
Βαρύ γλυκός; :-)
χαχαχαχαχα...... αυτός ήταν σκέτος!!!!!
Και τι γίνεται όταν δεν σου αρέσει ο καφές και αγαπάς μόνο τις χαμογελαστές ψιψίνες της Μαριέλας;
ΑΦιλάκια γοητευμένα και από το κείμενο άλλα πιο πολύ από την καφέ-ολέ ψιψίνα! :)
Χαχααα
Να δώ τέτοιο στωικό βλέμμα σε γάτα μόνο απο ... κάναβη και πάνω μπορούσα να φανταστώ ,ποτέ απο καφέ :-)) :-))
Μαγισσούλα μου άμα δεν σου αρέσει ο καφές, βάλε τσαί, δυνατό να είναι μόνο για να βγάλει χρώμα...... χαχαχαχαχα φιλάκι κι ευχαριστώ!!
Ξωτικό μου, τον καφέ δεν τον ήπιε η γάτα αλλά η δημιουργός της!!! Η αλήθεια είναι πως ναι!!! το βλέμμα τους είναι πολύ πιο πονηρό ίσως και απροσδιόριστο!!
Δημοσίευση σχολίου