Ας πούμε πως όλοι είναι μαριονέτες που περιστρέφονται, συμπλέκονται, αναμειγνύονται, παραμορφώνονται..στο θέατρο της ζωής. Όμως τα χρώματα της ζωής παρέμειναν όμορφα ακόμα και στις αλλοιωμένες μορφές. Ας πούμε δηλαδή
Μαγισσούλα μου... νομίζω είναι η διαδικασία που με οδηγεί σ' αυτή την εσωτερικότητα που λες... αν και, εγώ δεν το κάνω συνειδητά, βγαίνει από μόνο του!
Άστρια, η ζωή μας είναι ένα θέατρο, μια μεγάλη σκηνή όπου ηθοποιοί και κομπάρσοι, θεατές και συντελεστές, παίζουμε όλοι στην ίδια παράσταση! Και ναι, τα χρώματα παραμένουν πάντα όμορφα ανεξάρτητα από την εξέλιξη του έργου! σε φιλώ και καληνύχτα!
Συνήθως βυθίζομαι στην εικόνα και ύστερα κοιτάω τον τίτλο της και τα όποια συνοδευτικά της. Έτσι διαπιστώνω πόσο κοντά ή μακριά έπεσα από τις προθέσεις ή τις αφορμές του καλλιτέχνη. Αυτά, για να εξηγήσω αυτό και το προηγούμενο σχόλιό μου. Εγώ "είδα" ένα ανάλαφρο ζεϊμπέκικο, όσο ανάλαφρο μπορεί να είναι ένα ζεϊμπέκικο που οι χορευτές του δεν βγάζουν τα ντέρτια τους, αλλά δοξάζουν τη χαρά της ζωής. Καλά, είμαι αλλού γι' αλλού! Μη δίνεις σημασία... Πολύ μου αρέσουν τα "αφηρημένα" σου!!!
Κι εμένα μ' αρέσουν πολύ αυτά που "βλέπεις" και τα "ταξίδια" που κάνεις..... Δεν έχει καμία σημασία το πόσο κοντά έπεσες με τον καλλιτέχνη! Για μένα αντίθετα είναι πολύ σημαντικό και ενδιαφέρον αυτό το διαφορετικό που βλέπει ο καθένας....
10 σχόλια:
Wonderful!
THank you Sheila and welcome to my blog....
"Καλέ, στάσου μια στιγμή, πού τρέχεις έτσι, τι σ' έπιασε";
"Βιάζομαι, βιάζομαι, άσε με σού λέω, μη με κρατάς"!
:-)
Ντοντό... ακριβώς!!! χαχαχαχαχα.....
Συνεχίζεται η abstaction με πολύ εσωτερικότητα!
Ας πούμε πως όλοι είναι μαριονέτες που περιστρέφονται, συμπλέκονται, αναμειγνύονται, παραμορφώνονται..στο θέατρο της ζωής.
Όμως τα χρώματα της ζωής παρέμειναν όμορφα ακόμα και στις αλλοιωμένες μορφές.
Ας πούμε δηλαδή
Φιλάκια πολλά
Καλό βράδυ:)
Μαγισσούλα μου... νομίζω είναι η διαδικασία που με οδηγεί σ' αυτή την εσωτερικότητα που λες... αν και, εγώ δεν το κάνω συνειδητά, βγαίνει από μόνο του!
Άστρια,
η ζωή μας είναι ένα θέατρο, μια μεγάλη σκηνή όπου ηθοποιοί και κομπάρσοι, θεατές και συντελεστές, παίζουμε όλοι στην ίδια παράσταση!
Και ναι, τα χρώματα παραμένουν πάντα όμορφα ανεξάρτητα από την εξέλιξη του έργου!
σε φιλώ
και καληνύχτα!
Συνήθως βυθίζομαι στην εικόνα και ύστερα κοιτάω τον τίτλο της και τα όποια συνοδευτικά της. Έτσι διαπιστώνω πόσο κοντά ή μακριά έπεσα από τις προθέσεις ή τις αφορμές του καλλιτέχνη. Αυτά, για να εξηγήσω αυτό και το προηγούμενο σχόλιό μου.
Εγώ "είδα" ένα ανάλαφρο ζεϊμπέκικο, όσο ανάλαφρο μπορεί να είναι ένα ζεϊμπέκικο που οι χορευτές του δεν βγάζουν τα ντέρτια τους, αλλά δοξάζουν τη χαρά της ζωής.
Καλά, είμαι αλλού γι' αλλού! Μη δίνεις σημασία...
Πολύ μου αρέσουν τα "αφηρημένα" σου!!!
Κι εμένα μ' αρέσουν πολύ αυτά που "βλέπεις" και τα "ταξίδια" που κάνεις.....
Δεν έχει καμία σημασία το πόσο κοντά έπεσες με τον καλλιτέχνη!
Για μένα αντίθετα είναι πολύ σημαντικό και ενδιαφέρον αυτό το διαφορετικό που βλέπει ο καθένας....
Δημοσίευση σχολίου