Αυτό το παράθυρο αποτελεί τμήμα ενός γκρεμισμένου νεοκλασικού στη χώρα της Αίγινας.
Ως γνωστόν μου αρέσει να τριγυρνώ στα ερείπια και να αφουγκράζομαι ιστορίες...
Αυτή τη φορά, έκανα δύο εκδοχές.
Η μία πιο μικρή και πιο ελεύθερη, η άλλη λίγο μεγαλύτερη και πιο λεπτομερής...
Είναι ακουαρέλα με μελάνι και οι δύο.
Ποια προτιμάτε περισσότερο??
Για να μην σας επηρεάσω, θα σας πω την δική μου άποψη αφού αφήσετε τα σχόλια σας!!
Two options of the same subject!
one small and expressive, the other bigger with more details...
Which one you prefer??
41 σχόλια:
μάλλον προς την εκδοχή με τις λεπτομέριες. πολύ όμορφες όμως και οι δύο
Μόλις τα είδα, είπα αμέσως "η πρώτη, η πιό υπαινικτική", ξανακοίταξα προσεκτικότερα και μού άρεσε το ίδιο και η δεύτερη! ;-)
(ξανακοιτάζει, μεγεθύνει, κοιτάζει πάλι)
Τελικά, ναι, η πρώτη μάλλον!
Ευχαριστώ Βαγγέλη... καλημέρα!
Ντόντο καλημέρα,
φαντάζομαι ότι εννοείς την πιο ελεύθερη στα αριστερά....
Η πιο ελεύθερη γιατί δίνει και την θολή αίσθηση του χρόνου που αποπνέει ένα ερειπωμένο παράθυρο.
Όμορφες κι οι δύο ωστόσο :)
Ακριβώς!
Kαλημέρα!
Εμένα η μικρή και η ελεύθερη με μαγνητίζει...
Φιλιά
Και εγώ ψηφίζω την μικρή την πιο αυθόρμητη.
Βγάζει πιο αληθινό το ερειπωμένο.
Καλή βδομάδα Μαριέλα μου
Εγώ θα προτιμήσω τη δεύτερη. Μου αρέσουν τα ερείπια που φυτρώνουν καταμεσής της ζωής.
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ. ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΗ ΕΙΚΟΝΑ.ΑΛΛΩΣΤΕ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΦΟΒΑΣΕ ΝΑ ΔΕΙΣ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ? ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ .
...καλησπέρα Μαριέλα , μας βάζεις μεγάλο δίλημμα ??? η κάθε μια έχει και την δικιά της χάρη και ομορφιά...τελικά παρόλο που η δεύτερη φαίνεται πιο ολοκληρωμένη θα ψηφίσω την πρώτη γιατί σε αυτήν διακρίνω περισσότερο την ατμόσφαιρα της εγκατάλειψης του παλιού ερειπωμένου σπιτιού !!!
Αγγέλα μου δεν είχα σκεφτεί αυτή την εκδοχή, "την θολή αίσθηση του χρόνου"
όταν ζωγραφίζω, σπανίως σκέφτομαι.. συνήθως αφήνομαι να παρασυρθώ...
50fm...
ευχαριστώ!
και εμένα η πιο ελεύθερη μου πάει
περισσότερο!
σε φιλώ
Μαργκο μου,
χαίρομαι που σου αρέσει η πιο ελέυθερη γιατί θα ήθελα να ελευθερωθείς κι εσύ!
πολλά φιλιά
Στεργιανή ζάλη,
όλα παίζουν και νομίζω πως το ενδιαφέρον είναι ακριβώς εκεί, ότι στον καθένα αρέσει κάτι διαφορετικό
και φυσικά ο λόγος που του αρέσει...
Ανώνυμε,
δεν φοβάμαι καθόλου να δω τα ερείπια, εξ' άλλου έχω δηλώσει κατ' επανάληψη ότι μου αρέσουν πολύ!
Art traveller,
δεν νομίζω ότι υπάρχει θέμα ολοκλήρωσης και μη αλλά κυρίως διαφορετικού τρόπου έκφρασης...
Προτιμώ την ελεύθερη εκδοχή στις ακουαρέλλες, χωρίς να σημαίνει πως και η άλλη δεν είναι εξίσου όμορφη. Περιμένω με αγωνία αυτά που έχεις να μας πεις. Πάω να κάνω κιεγώ μια ανάρτηση με ακουαρέλλα. Ζήλεψα. Φιλάκια.
Μαριέλα και οι δυο εκδοχές πολύ όμορφες!
Προτιμώ την πιο ελεύθερη απόδοση,μ΄αρέσει ο αυθορμητισμός της.
Φιλιά!
Για μένα δεν τίθεται καν ζήτημα σύγκρισης...
Σύγχρονη ακουαρέλα = ελευθερία εκτέλεσης.
Ιζα μου,
το ανέφερα πιο πάνω...
προτιμώ την πιο ελεύθερη!
έρχομαι να δω τη δική σου...
φιλιά
Ελένη,
ο αυθορμητισμός αυτός που λες,
νομίζω μου πηγαίνει περισσότερο στο χαρακτήρα...
φιλιά
Στάθη,
συμφωνώ μαζί σου!
αρχικά ήθελα να εκθέσω μόνο τη μικρή!
στη συνέχεια αποφάσισα πως αφού τις έχω κάνει θα έίχε ενδιαφέρον να δω τις αντιδράσεις...
νομίζω πως η επόμενη (θα αναρτηθεί αύριο) θα σου αρέσει...
ωραίο το μπλογκ σου, βρίσκεται στις πινελιές!
Πρώτη γρήγορη ματιά γέρνω στην αριστερή μ'αρέσει λέω το υπαινικτικόν ..πιο ρομαντικόν πιο......μελαγχολικόν........μμμ σαν να με αναγκάζει να εστιάσω στο ερείπιο πιο πολύ την κάνω σιγά σιγά προς την δεξιά που κάνει παιχνίδι με την αντίθεση του ζωντανού πράσινου με τα νεκρά(;) χαλάσματα και τελικά σε κάνει να ελπίζεις εστιάζοντας στο πράσινο !!!ζήτω η ελπίδα !!!
αν ήηημουν πλούσιος θα τα έπερνα και τα δύο να τους βασανίζω όλους με το δίλημμα η να τους κρεμάω εναλλάξ ανάλογα με την διάθεση
χαχα !!
Μαριελα μου εγω προτιμω τη δευτερη!Ειναι σα να μου λεει οτι αν ολα, επιφανειακα ή σε πρωτο πλανο, φαινονται κατεστραμενα ,δε σημαινει οτι ανοιγωντας το παραθυρο δεν μπορεις να βρεις κατι πολυ ομορφο κ ζωντανο...Σε καποια αλλη φαση της ζωης μου ισως μου αρεσε το πρωτο...
Τι όμορφες που είναι και οι δυο! Χμ! Δυσκολο! Τη 2η μάλλον!
Μου αρέσουν και οι δύο! δύο διαφορετικές ματιές.
Προτείνω να πάρουν τον αριθμό 9 και 10, εξάλλου μου αρέσει όταν οι ζωγράφοι ζωγραφίζουν το ίδιο αντικείμενο με διαφορετικό τρόπο:)) Είναι σαν αυθόρμητα να μοιράζονται στιγμές τους.
Καλό βραδάκι:)
Προτιμώ την δεύτερη.
Γιά την λεπτομέρεια στο σημείο με τις τρεις σπασμένες γρίλιες του παντζουριού δεξιά...
Αδαμαντία,
να διευκρινίσω πως το δέντρο εχει φυτρώσει μέσα στο σπίτι, ίσως εκεί να είναι και ο βασικός συμβολισμός...
ξωτικούλη,
διάβασε το σχόλιο προς την Αδαμαντία, όσον αφορά το δέντρο...
σε ευχαριστώ, ομολογώ πως με συγκινεί ιδιαίτερα όταν καταφέρνω να δημιουργήσω σε κάποιον τόσα συναισθήματα...
Καλημέρα Κική μου...
Άστρια,
οι σειρές έχουν συνήθως ενδιαφέρον κι εγώ δεν το έχω κάνει συχνά αυτό, ίσως πρέπει να το δοκιμάσω....
Λέω να τις αφήσω *9*, γιατί μου αρέσουν που είναι δίπλα δίπλα...
φιλιά!
ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ....
η δική μου τοποθέτηση είναι πως
εικαστικά προτιμώ την αριστερή...
γιατί αυτό με εκφράζει περισσότερο και αυτή έκανα πρώτη!
Στη δεξιά πάλι ήθελα να εστιάσω στη λεπτομέρεια περισσότερο για να βιώσω αυτό το μέσα- έξω που έχει ο χώρος,
την αντίφαση δηλαδή του δέντρου που έχει φυτρώσει μέσα στα σωθικά του σπιτιού....
σας ευχαριστώ που μοιράζεστε αυτό το ταξίδι μαζί μου!
Άργησα λίγο να περάσω..
Αλλά πραγματικά απόλαυσα τόσο τα έργα σου (με ταξίδεψαν..) όσο και τα σχόλια όλων.. Ευχαριστούμε που είσαι ανάμεσα μας Μαριέλα!
Κωνσταντίνε,
κάτι έχει πάθει ο μπλογκερ, χάθηκε το σχόλιο σου και εμφανίστηκε τώρα ξανά που ΄ήρθε και της roadartist...
επίσης δεν μπορώ να κάνω καινούργια ανάρτηση.... τέλος πάντων!!
το περίμενα από σένα ότι θα δεις κάποια απίθανη λεπτομέρεια... απλά δεν ήξερα ποιά...
roadartist,
τα σχόλια σε αυτή την ανάρτηση τα απόλαυσα κι εγώ πάρα πολύ!!
είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και καταλήγω στο συμπέρασμα πως μάλλον πρέπει να σας βάζω σε διλήμματα πιο συχνά!
κι εγώ σε ευχαριστώ που είσαι μέρος αυτής της παρέας, οι αναρτήσεις σου είναι πάντα τόσο ενδιαφέρουσες...
πολλά φιλιά!
A Mariela
η πιο ελεύθερη γιατί "θυμίζει" κάτι όπως και τα ερείπια θυμίζουν κάτι
που υπήρχε,
χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς
και έτσι μένει η φαντασία ελεύθερη
να δώσει τον δικό της τόνο...
logia,
όταν η φαντασία μαζί με το συναίσθημα μας είναι ελεύθερα να δώσουν τον δικό τους τόνο, τότε το έργο έχει ολοκληρώσει το στόχο του...
Πολύ όμορφοι οι πίνακες σου και γενικά η εργασία σου. Επειδή αγαπάς την τέχνη, νομίζω θα σ' αρέσει αυτό ΑΣΤΕΡΙ!
Μεσα στο σπιτι???Ακομα καλυτερα!Κ παλι το δευτερο προτιμω!Δεν το ειχα δει ετσι...Τωρα εκφραζει ακομα πιο πολλα!
Δημοσίευση σχολίου